“Het assessment hield me een spiegel voor op een cruciaal moment” 

Annemie Weerts maakte een overstap van de zorg naar het onderwijs. En die overstap bleek groot. Precies op het moment dat ze een keuze wilde maken over of ze wel of niet doorwilde in haar functie als opleidingsmanager bij  Zuyd Hogeschool, kwam ze ons kantoor binnen voor een ontwikkelassessment. Het inzicht dat ze door het assessment kreeg zorgde voor een belangrijke wending.

Welke verwachting had je van het ontwikkelassessment?

“Ik heb in het verleden eerder assessments gehad. En de stappen die we doorliepen waren vergelijkbaar met die eerdere tests: enkele capaciteitentesten, een rollenspel en een gesprek met een psycholoog. Wat ik heel sterk vond was dat de ontvangst bij H&G heel warm en gastvrij was. Anne-Mieke, de testassistente, vangt je heel goed op. Ze geeft je de ruimte, zorgt voor een natje en een droogje, legt je alles uit over de testen en stelt je gerust.”

Waarom is die ontvangst belangrijk?

“Hoe je het ook draait of keert: je wordt toch een beetje binnenstebuiten gekeerd. Je wordt op vele aspecten getoetst en weet op voorhand nooit zeker wat de resultaten zijn. Daarbij doe je de test op verzoek van je werkgever en je vraagt je natuurlijk af wat ze straks van de resultaten vinden. Zo’n ontvangst werkt dan heel goed.”

Wat hebben de resultaten van het assessment je gebracht?

 “Je krijgt een hele mooie spiegel voorgehouden. Het laat zien waar je krachten zitten en waar verbetermarge zit. Het deed me deugd om de resultaten van de capaciteitentesten te zien. Weet je, je stapt die capaciteitentest niet uit met een goed gevoel, die is heftig. Het is een adaptieve test die test tot aan je plafond, dus het wordt steeds moeilijker. Anne-Mieke had ook gezegd: ‘Niet paniekeren, als dat gebeurt is dat een goed teken’. Dat was geruststellend. Maar wat ik veel leuker vond is dat de uitkomst van de praktijkopdracht én de psycholoog aangaven dat een aantal talenten en eigenschappen van me groter zijn dan ik ze zelf had ingeschat. En dat waren precies de competenties die Zuyd Hogeschool zocht. Die bevestiging kwam op een heel goed moment. Ik was overgestapt vanuit de zorg naar het onderwijs. Ik verwachtte dat de cultuur een beetje zou zijn zoals in de zorg, maar niks was minder waar. Dat maakte me onzeker.”

Het assessment heeft dus voor een soort kantelmoment gezorgd?

“Ja. Door het assessment wist ik dat het met mijn capaciteiten, competenties en drijfveren goed zat. Het was een eyeopener voor me dat mijn twijfel ook omgevingsgerelateerd was. Daardoor kon ik anders naar de organisatie gaan kijken. Wat in de organisatie kan mij helpen om mij goed te voelen in deze functie en mijn talenten en competenties te gebruiken? Ook ging ik me vrijer voelen om de organisatie vanuit mijn perspectief tips te geven op het vlak van procesverbetering.  En daarop heb ik zeker gehoor gevonden.”

Kun je daar eens voorbeelden van geven?

 “Bij collega’s had ik al aangegeven dat ik me niet bekwaam voelde in de functie, maar de resultaten van het assessment zorgden ervoor dat ik dat gevoel beter kon uitspreken. Bij collega’s heb ik toen het belang van een lange termijnvisie bespreekbaar gemaakt. In het onderwijs moeten we professionals opleiden die op zijn minst aangepast zijn aan het huidige werkveld. Dat betekent dat je jaren vooruit moet kijken. In de drukte van de agenda’s was hier geen ruimte voor. Nu plannen we daar structureel blokjes voor in. Op organisatieniveau zijn we het primaire proces gaan definiëren. En gaan kijken hoe de ondersteunende diensten daar beter op kunnen aansluiten.”

Het assessment heeft je dus veel bevestiging gebracht. Was er ook iets dat je verbaasde?

“Ja, echt wel! Ik heb in het verleden vaak de feedback gehad dat ik gestructureerd werk. In het rapport had ik op het blauwe gebied juist relatief de laagste score (gemiddeld), dus op controle, gestructureerd werken, protocollen. Dus dat kwam wel binnen! Maar in het nagesprek werd benadrukt dat je met een referentiegroep wordt vergeleken en dat het gemiddelde in sommige gevallen toereikend is. Ik houd ook eigenlijk niet van controle en protocollen, dat voelt voor mij niet oprecht. Dus ergens zat daar wel wat in. Maar toch, die duiding is belangrijk.”

Het assessment omvat ook een rollenspel. Hoe ging dat bij jou? 

“Ik kreeg een script om een functioneringsgesprek te voeren. Ik liep een kamer binnen waarin een grote tafel stond. Ik mocht aan de ene kant zitten en de medewerker aan de andere kant. Ik stond gelijk op om dichterbij de medewerker te gaan zitten, met zijn goedkeuring natuurlijk. Relatief lastig is dat je maar dertig minuten hebt om het gesprek te voeren. In het script stond dat ik hem ook ergens een onvoldoende voor moest geven, maar daar ben ik van afgestapt. Ik stond daar niet achter. Uit dat soort dingen kunnen ze dan al gelijk een aantal persoonlijke karaktereigenschappen pikken.”

We zeggen vaak dat een ontwikkelassessment een cadeau is voor jezelf. Hoe heb jij dat ervaren?

“Er word je echt een heel mooie spiegel voorgehouden die veel facetten belicht. Bij mij zorgde het ervoor dat ik mijn twijfel om kon zetten in zekerheid. Op het moment dat het niet goed voelde en ik een besluit moest nemen over de toekomst, kon ik door het assessment anders gaan kijken naar de organisatie en functie. En kreeg ik het vertrouwen om door te gaan.”